Na samym początku wakacji organizujemy młodzieżowe święto radości. Będziemy w tym czasie odkrywać to, co w naszym życiu jest najważniejsze.

I choć poszukiwanie siebie jest zajęciem trudnym i czasochłonnym, to wciąż jest najciekawszym zadaniem w życiu, które może doprowadzić nas do pełni szczęścia. Idąc dalej oczywistym jest, że to szczęście nie może pochodzić tylko z nas, ale przede wszystkim od TEGO, który powiedział o sobie „Jestem”.

Czekają nas spotkania z zaproszonymi gośćmi, którzy chcą podzielić się doświadczeniem słuchania Boga, to cały wachlarz działań warsztatowych, to koncerty i wreszcie zajęcia integracyjne, które są doskonałą okazją do kształtowania umiejętności tworzenia i dbania o wspólnotę.

Wszystko to niech będzie okazją do jeszcze silniejszego przeżycia wiary i spotkania się z TYM, który jest obecny we Mszy świętej, Sakramencie Pojednania i Adoracji.

Informacje szczegółowe znajdziesz TUTAJ

Objawienia NMP w Fatimie

W chwili objawień Najświętszej Maryi Panny, Łucja de Jesus, Franciszek i Hiacynta Marto mieli po dziesięć, dziewięć i siedem lat. Cała trójka mieszkała w Aljustrel, w miejscu należącym do parafii fatimskiej. Objawienia miały miejsce na małym skrawku ziemi należącym do rodziców Łucji, nazywanym Cova da Iria, i znajdującym się dwa i pół kilometra od Fatimy na drodze do Leirii. Matka Boża ukazała się im na krzewie zwanym ilex, będącym karłowatą odmianą dębu, mierzącym nieco ponad metr wysokości.

Franciszek widział Maryję, lecz Jej nie słyszał. Hiacynta Ją widziała i słyszała. Łucja natomiast widziała, słyszała i rozmawiała z Nią. Objawienia miały miejsce około południa.

I objawienie: 13 maja 1917r.

W momencie, gdy uwaga trójki wizjonerów została przyciągnięta przez podwójny blask, podobny do błyskawic, bawili się w Cova da Iria. Później zobaczyli oni Matkę Boską na zielonym dębie. Była to, zgodnie z opisem siostry Łucji, Pani ubrana na biało, bardziej błyszcząca niż słońce, promieniejąca światłem czystszym i intensywniejszym od kryształowego pucharu z wodą, prześwietlonego promieniami słonecznymi. Jej nieopisanie piękna twarz nie była ani smutna, ani radosna, lecz poważna i malował się na niej wyraz łagodnego napomnienia. Miała dłonie złączone jakby w geście modlitwy, które opierały się na piersiach i które były zwrócone ku górze. Z jej prawej dłoni opadał różaniec. Jej szaty wydawały się całe utkane ze światła. Jej tunika była biała, tak jak i płaszcz ze złotym rąbkiem, który okrywał głowę Maryi, opadając aż do jej stóp. Wizjonerzy byli tak blisko Matki Bożej – w odległości około półtora metra – że znajdowali się w poświacie, która Ją otaczała lub którą roztaczała wokół.

Rozmowa ich potoczyła się następująco:
MATKA BOŻA: Nie bójcie się, nie zrobię wam nic złego.
Łucja: Skąd Pani jest?
MATKA BOŻA: Jestem z nieba (i wzniosła rękę wskazując na niebo).
Łucja: A czego Pani ode mnie chce?
MATKA BOŻA: Przyszłam was prosić, abyście przychodzili tu przez sześć kolejnych miesięcy, trzynastego dnia, o tej samej godzinie. Potem powiem wam, kim jestem i czego chcę. Następnie powrócę tu jeszcze siódmy raz.
Łucja: A ja też pójdę do nieba?
MATKA BOŻA: Tak, pójdziesz.
Łucja: A Hiacynta?
MATKA BOŻA: Także.
Łucja: A Franciszek?
MATKA BOŻA: Również, ale musi jeszcze odmówić wiele różańców.
Łucja: Czy Maria das Neves jest już w niebie?
MATKA BOŻA: Tak, jest.
Łucja: A Amelia?
MATKA BOŻA: Będzie w czyśćcu do końca świata.
Czy chcecie ofiarować się Bogu, aby znosić wszystkie cierpienia, które On zechce na was zesłać, jako zadośćuczynienie za grzechy, którymi jest obrażany, oraz jako wyproszenie nawrócenia grzeszników?
Łucja: Tak, chcemy.
MATKA BOŻA: A więc będziecie musieli wiele wycierpieć. Ale łaska Boża będzie waszą pociechą.

Wymawiając te ostatnie słowa, rozchyliła po raz pierwszy dłonie przekazując nam światło – bardzo intensywne, jakby odblask wychodzący z Jej dłoni, które przenikając przez nasze piersi do najgłębszych zakątków duszy, spowodowało, że widzieliśmy siebie w Bogu, który był tym światłem, wyraźniej niż w najlepszym z luster. Wtedy pod wpływem jakiegoś wewnętrznego impulsu również nam przekazanego, padliśmy na kolana i powtarzaliśmy z głębi duszy: O Przenajświętsza Trójco, uwielbiam Cię! Boże mój, Boże mój, kocham Cię w Przenajświętszym Sakramencie! W chwilę później Matka Boża dodała: – Odmawiajcie różaniec codziennie, abyście uprosili pokój dla świata i koniec wojny. Następnie zaczęła się spokojnie unosić w kierunku wschodnim, aż zniknęła w nieskończonej dali. Światło, które Ją otaczało, jak gdyby torowało Jej drogę w gęstwinie gwiazd.

13 maja o godz. 18.00 w naszej parafii odprawione
zostało I Nabożeństwo Fatimskiej

Zapraszamy do galerii

W sobote 11 maja w naszym kościele odbyła się niezwykła uroczystość gdy 58 dzieci po raz pierwszy przyjęło Jezusa Eucharystycznego do swoich serc. Mszę św. dla dzieci klas trzecich odprawił ks. proboszcz Kazimierz Lewandowski SCJ, a kazanie wygłosił ks. Maciej Rutkowicz SCJ.

Bardzo się cieszymy z tego powodu i zapraszamy dzieci oraz ich rodziców do częstego korzystania z tego wielkiego daru, który pozostawił Jezus Chrystus w swoim Kościele.

Dziękujemy ks. Maciejowi za organizację i przygotowanie dzieci do tej przepięknej uroczystości jak również wszystkim, którzy aktywnie włączyli się w różnego rodzaju inne przygotowania począwszy od duchowego a skończywszy na tym zewnętrznym, które możemy podziwiać choćby w przepięknych dekoracjach. Cieszymy się bardzo i życzymy wam drogie dzieci, aby Pan Jezus nieustannie wam błogosławił i pomagał w pogłębianiu waszej wiary.

Zapraszamy do galerii

W związku z narastającą w przestrzeni publicznej i działaniach rządu presją dotyczącą zmiany prawnej ochrony życia ludzkiego w kierunku legalizacji zabijania dzieci w łonie matek, pragniemy przypomnieć jednoznaczne i niezmienne stanowisko Kościoła w tej kwestii – napisali członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski w Stanowisku w sprawie prawnej ochrony ludzkiego życia.

Członkowie Rady Stałej KEP przypominają punkt 47. Deklaracji Dykasterii Nauki Wiary Dignitas infinita o godności człowieka. „Kościół nie przestaje przypominać, że «godność każdej istoty ludzkiej ma charakter istotowy i obowiązuje od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Uznanie tej godności jest niezbywalnym warunkiem wstępnym ochrony egzystencji osobistej i społecznej, a także niezbędnym warunkiem tego, by braterstwo i przyjaźń społeczna mogły się urzeczywistniać między wszystkimi narodami na ziemi». Opierając się na tej nienaruszalnej wartości ludzkiego życia, magisterium Kościoła zawsze wypowiadało się przeciwko aborcji” – czytamy w Deklaracji.

W kontekście troski o życie i rozwój dzieci, Rada Stała KEP zachęca wiernych do włączenia się w papieską inicjatywę pierwszych Światowych Dni Dzieci, które będą obchodzone 25 i 26 maja br. Członkowie Rady Stałej proszą również, by w modlitwach pamiętać „także o tych dzieciach, którym nigdy nie było dane ujrzeć blasku słońca”.

Źródło KEP

Stanowisko Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski w sprawie prawnej ochrony ludzkiego życia

W sobotę, 11 maja 2024 r. do kościoła p.w. św. Anny w Kijanach odbyła się III Archidiecezjalna Pielgrzymka Apostolatu Margaretka. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił Jego Ekscelencja ks. biskup Józef Wróbel SCJ.

Z naszej parafii udała się grupa pielgrzymów do Kijan, aby pokłonić się Matce Bożej Kijańskiej i uczestniczyć we wspólnej modlitwie. Bus z pielgrzymami wyjechał z parkingu przed kościołem. Dość krótką trasę przejazdu pielgrzymi pokonali na modlitwie i śpiewie pieśni Maryjnych. Nasza grupa jako jedna z pierwszych dotarła do przepięknego, zabytkowego kościoła p.w. Św. Anny w Kijanach.

Obecny kościół w Kijanach wzniesiono na przełomie XVII i XVIII wieku w stylu barokowym. Ufundowany został przez Atanazego Miączyńskiego, wojewodę wołyńskiego, jako wotum za szczęśliwy powrót z odsieczy wiedeńskiej. Ściany świątyni zdobią zabytkowe obrazy. W ołtarzu głównym umieszczony jest słynący łaskami obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z końca XVI wieku. Pierwsze wzmianki o kulcie Matki Bożej Kijańskiej pochodzą z przekazu Mikołaja Nieprzyckiego z 1640 r. Obraz jest koronowany, w 1653 r. lublinianie ofiarowali dwie srebrne i pozłacane korony.

W wigilię Wniebowstąpienia Pańskiego świątynia w Kijanach zgromadziła licznych pielgrzymów, których przywitał ks. Łukasz Walawski, duszpasterz Apostolatu MARGARETKA w Archidiecezji Lubelskiej i wikariusz tutejszej parafii. Podziękował za przybycie, przybliżył historię świątyni i słynącego łaskami obrazu Matki Bożej Kijańskiej oraz zaprosił zebranych do wspólnej modlitwy, którą stanowiły rozważania tajemnic Radosnych Różańca Świętego.

Następnie uczestniczyliśmy w Eucharystii, w której głównym celebransem był ks. biskup Józef Wróbel SCJ, a w koncelebrze brało udział wielu kapłanów. W homilii ks. biskup dziękował członkom Apostolatu MARGARETKA za modlitwę w intencji kapłanów, podkreślał jej wagę i znaczenie. Na zakończenie ks. biskup Józef udzielił zebranym pasterskiego błogosławieństwa oraz razem z innymi księżmi pozował do wspólnych fotografii z przybyłymi grupami pielgrzymów. Następnie kilku księży podzieliło się świadectwem znaczenia modlitwy zanoszonej w ich intencji przez członków Apostolatu MARGARETKA.

Po Eucharystii była krótka adoracja Najświętszego Sakramentu, podczas której śpiewem i modlitwą wielbiliśmy Pana i prosiliśmy o błogosławieństwo i potrzebne łaski dla kapłanów oraz o nowe i święte powołania kapłańskie i zakonne.

Przed udaniem się do swoich domów wszyscy przybyli pielgrzymi zostali zaproszeni na agape do domu parafialnego. Panie z tutejszej parafii przygotowały bardzo smaczne ciasta. Do dyspozycji pielgrzymów była także kawa i herbata. Atmosfera była bardzo miła i radosna. Wspólne świętowanie było okazją do nawiązania nowych znajomości i wymiany doświadczeń w pracy w apostolatach.

Apostolat Margaretka jest wspólnotą osób świeckich modlących się za kapłanów. Cele Apostolatu to: modlitwa za wybranego kapłana, troska o jedność kapłanów ze swoim biskupem i między sobą, współpraca między kapłanami i świeckimi, wspieranie powołań do kapłaństwa i życia zakonnego.

Ruch ten powstał w Kanadzie w 1981 roku. Istotę apostolatu stanowi codzienna modlitwa w intencji imiennie wskazanych kapłanów ofiarowana przez konkretne osoby spośród wiernych. Nazwę swą Apostolat zawdzięcza polnemu kwiatowi margaretki, który wybrano na logo ruchu. Symboliczny kwiat tworzy grupa siedmiu osób skupiona wokół kapłana objętego modlitwą. Jego imię wpisane jest w centrum kwiatka, a wokół niego na siedmiu płatkach imiona osób modlących się za niego w wybranym dniu tygodnia.

W Polsce pierwsze Margaretki powstały już w 1998 roku jako oddolna inicjatywa osób świeckich. Patronką Apostolatu Margaretka jest Najświętsza Maryja Panna - Matka Kościoła. Do liczebnego wzrostu tego apostolatu modlitwy przyczynił się także ogłoszony w 2009 roku przez papieża Benedykta XVI rok kapłański. W parafii Dobrego Pasterza w Lublinie apostolat ten istnieje już od wielu lat i w tym czasie powstało wiele Margaretek.

Zapraszamy chętnych do wspierania modlitwą naszych kapłanów i uczestnictwa w kolejnych pielgrzymkach.

Maj - dla wielu najpiękniejszy miesiąc roku - to w Kościele okres szczególnej czci Matki Bożej. Szczególnie w Polsce gromadzimy się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych. Pierwsze nabożeństwa majowe zaczęto odprawiać w Polsce w połowie XIX wieku w Płocku, Toruniu, Nowym Sączu i Krakowie, a od 1852 r. - uroczyście w kościele Świętego Krzyża w Warszawie. Po 30 latach stało się ono bardzo popularne i znane w całym kraju.

Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie.

Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej.

Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. Litania Loretańska powstała w XII wieku, prawdopodobnie we Francji, a zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Nazwę "Loretańska" otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana.

Zapraszamy na nabożeństwa majowe odprawiane codziennie o godz. 17.30.
W niedziele nabożeństwo o godz. 16.30.

 W niedzielę, 21 kwietnia nasza wspólnota parafialna pw. Dobrego Pasterza przeżywała dzień Odpustu Parafialnego.

O godz. 11.00 została odprawiona Uroczysta Suma Odpustowa, której przewodniczył Ks. Dziekan Adam Wełna, kazanie wygłosił Ks. Jan Strzałka SCJ – Dyrektor Domu Fundacji Jana Pawła II w Lublinie.

Zapraszamy do galerii

W sobotni wieczór, 20 kwietnia modliliśmy się wielkanocnym nabożeństwem "Droga Światła".

Zmartwychwstanie Chrystusa jest największą tajemnicą wiary i dlatego rozważanie tej tematyki powinno zajmować ważne miejsce w naszej pobożności. Via Lucis odzwierciedla drogę krzyżową opiera się natomiast na wydarzeniach odnotowanych na kartach Nowego Testamentu.

Modlitwie przewodniczył ks. Karol Milewski SCJ.

Oprawę muzyczną przygotowała Schola Dobry Pasterz.

Zapraszamy do galerii

W poniedziałek 8 kwietnia, obchodziliśmy w tym roku UROCZYSTOŚĆ ZWIASTOWANIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY. Jest to Dzień Świętości Życia. Modlimy się o świętość życia dla każdego dziecka poczętego.

W czasie Mszy św. o 18.00 odbył się obrzęd
podjęcia Duchowej Adopcji.
Około 40 parafian podjęło się tak pięknej modlitwy i ofiarnego
daru siebie na rzecz najbardziej bezbronnych niewinnych istot.

Duchowa adopcja jest to modlitwa w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki i jego rodziców. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka oraz rodziców.

Jeśli zapomniało się o modlitwie przez kilka dni, adopcję o ten czas należy przedłużyć. Jeśli nie odmawialiśmy modlitw przez czas dłuższy (np. tydzień) - konieczne jest ponowienie duchowej adopcji. Do tych modlitw można dołączyć dowolnie wybrane postanowienia, które nie są jednak obowiązkowe.

Te postanowienia to np.: częsta spowiedź i Komunia Św., adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Św., post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc potrzebującym, dodatkowe modlitwy itp.

Nie należy przedsiębrać postanowień, których realizacja może okazać się nierealna. Duchową adopcję może podejmować każdy z wyjątkiem dzieci, które mogą to czynić tylko pod opieką i kierunkiem rodziców.

W powyższy sposób można adoptować tylko jedno dziecko każdorazowo. Nie wiemy kim jest adoptowane przez nas dziecko, choć w Niebie z pewnością je poznamy. Teraz to jednak Bóg wybiera płeć, rasę, narodowość dziecka mając z pewnością na uwadze to, ile modlitwy potrzebne jest konkretnemu dziecku i nasze - w tym względzie - możliwości i chęci. Po zdecydowaniu się na duchową adopcję należy złożyć prywatne przyrzeczenie. Powinno się tego dokonać przed wizerunkiem Ukrzyżowanego lub Matki Najświętszej.

Więcej informacji o Duchowej Adopcji można uzyskać na stronach Fundacji Małych Stópek i Ruchu Krzewienia Duchowej Adopcji.

Zapraszamy do galerii

Pan Jezus wyznaczył dzień święta Miłosierdzia Bożego i z tym świętem łączy wielkie łaski i obietnice.

W Dzienniczku pokornej służebnicy Bożej, świętej Siostry Faustyny Kowalskiej wyjaśnia, że Święto Miłosierdzia Bożego ma być obchodzone na całym świecie w pierwszą niedziele po Wielkanocy i, że kto w tym dniu przystąpi do spowiedzi świętej i komunii dostąpi darowania wszystkich grzechów nawet tych najcięższych.

 AKT ZAWIERZENIA ŚWIATA MIŁOSIERDZIU BOŻEMU
JAN PAWEŁ II, Kraków - Łagiewniki, 17.08.2002 r.

Boże, Ojcze miłosierny, który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość,
przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!