Aktualności...
Kto jest on-line:
Odwiedza nas 18 gości oraz 0 użytkowników.
Odwiedzili nas:
Dzisiaj: 65
W tym miesiącu: 902
Od 2004 roku: 2187801
Przy parafii...
Stowarzyszenie Dobrego Pasterza
Warsztaty Terapii Zajęciowej "ŹRÓDŁO"
Czwarte Czuwanie Fatimskie ...
Objawienia NMP w Fatimie
IV objawienie: 13 sierpnia 1917r.
13 sierpnia, w dniu, w którym miało mieć miejsce czwarte objawienie, wizjonerzy nie mogli się udać do Cova da Iria, ponieważ zostali oni uwięzieni przez administratora kantonu Ourém, który chciał wyrwać im ich tajemnicę siłą. Dzieci wytrzymały to dzielnie.
O zwykłej porze, w czasie, gdy zebrani ludzie obserwowali małą białą chmurkę unoszącą się przez kilka minut nad zielonym dębem, usłyszano w Cova da Iria grzmot, po którym nastąpiła błyskawica. Byli oni także świadkami zjawisk związanych z zabarwianiem się na różne kolory twarzy ludzi, ubrań, drzew czy ziemi. Matka Boża na pewno przybyła, lecz nie odnalazła na miejscu spotkań wizjonerów.
Powróciła kilka dni później, w posiadłości Valinhos ukazując się na zielonym dębie, który był tylko trochę wyższy od dębu z Cova da Iria.
Łucja: Czego sobie Pani życzy ode mnie?
MATKA BOŻA: Chcę, abyście nadal przychodzili trzynastego dnia miesiąca do Cova da Iria i odmawiali różaniec codziennie. W ostatnim miesiącu uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli.
Łucja: Co Pani chce, abyśmy zrobili z pieniędzmi, które ludzie zostawiają w Cova da Iria?
MATKA BOŻA: Niech sporządzą dwa feretrony. Jeden ty będziesz nosiła z Hiacyntą i dwie inne dziewczynki, ubrane na biało. Drugi niech nosi Franciszek z trzema innymi chłopcami. Pieniądze składane na te feretrony są przeznaczone na święto Matki Bożej Różańcowej, a reszta jako datek na kaplicę, która ma być zbudowana.
Łucja: Chciałabym prosić o uzdrowienie kilku chorych.
MATKA BOŻA: Tak, niektórych uzdrowię w ciągu roku. I przybierając smutniejszy wyraz twarzy, znowu poleciła dzieciom praktykowanie umartwień: Módlcie się, módlcie się wiele i czyńcie ofiary za grzeszników, ponieważ wiele dusz idzie do piekła, bo nie mają nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił.
I jak zwykle zaczęła unosić się ku wschodowi.
Dzieci obcięły gałęzie krzewu, nad którym Matka Boża im się ukazała, i zaniosły je do domu. Wydzielały one szczególnie przyjemny zapach.
13 sierpnia o godz. 18.00 w naszej parafii odprawione
zostało IV Nabożeństwo Fatimskiej któremu przewodniczył
Ks. Jan Strzałka SCJ.
XXIII Tydzień Św. Krzysztofa ...
W dniach 24-31 lipca 2022 obchodzić będziemy 23. Ogólnopolski Tydzień św. Krzysztofa pod hasłem: „Niesiemy Narodom Pokój Chrystusa”. W tym czasie w sposób szczególny modlić się będziemy w intencji kierowców i podróżujących.
W niedzielę 24 lipca po każdej Mszy św. poświęcenie pojazdów i zbiórka ofiar do puszek w ramach Akcji MIVA Polska - 1 grosz za kilometr szczęśliwej jazdy na zakup środków lokomocji dla polskich misjonarzy.
Więcej informacji na stronie: www.miva.pl
Trzecie Czuwanie Fatimskie ...
Objawienia NMP w Fatimie
III objawienie: 13 lipca 1917r.
W chwili trzeciego objawienia, mała szara chmurka zawisła nad zielonym dębem, słońce pociemniało, a orzeźwiająca bryza powiała w górach. Był sam środek lata. Manuel Marto, ojciec Hiacynty i Franciszka, jak sam to ujmuje, także usłyszał pobrzękiwanie podobne do brzęczenia much w pustym dzbanie. Wizjonerzy ujrzeli znajomy im już blask światła, a w chwilę później spostrzegli ponad krzewem Najświętszą Maryję Pannę.
Łucja: Czego sobie Pani życzy ode mnie?
MATKA BOŻA: Chcę, abyście przyszli tu 13 dnia następnego miesiąca i nadal codziennie odmawiali różaniec na cześć Matki Bożej Różańcowej, aby uprosić pokój na świecie i koniec wojny, gdyż tylko Ona będzie mogła wam pomóc.
Łucja: Chciałabym prosić, aby Pani powiedziała nam, kim jest i uczyniła jakiś cud, żeby wszyscy uwierzyli, że rzeczywiście nam się Pani ukazuje.
MATKA BOŻA: Nadal przychodźcie tutaj co miesiąc. W październiku powiem wam, kim jestem i czego chcę oraz dokonam cudu, który wszyscy zobaczą, aby uwierzyli.
Następnie Łucja skierowała kilka próśb o nawrócenie grzeszników, uzdrowienia i inne łaski. Matka Boża zawsze odpowiadała tak samo, polecając niezmiennie odmawianie różańca oraz obiecując, że prośby te zostaną wysłuchane w ciągu roku. Potem dodała: Ofiarujcie się za grzeszników i powtarzajcie wielokrotnie – zwłaszcza gdy będziecie czynić jakąś ofiarę – »O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie, w intencji nawrócenia grzeszników oraz jako zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi«.
13 lipca o godz. 18.00 w naszej parafii odprawione
zostało III Nabożeństwo Fatimskiej
Pożegnanie odchodzących Księży i Srebrny Jubileusz Ks. Krzysztofa Palucha SCJ ...
Decyzją ks. Prowincjała i Jego Rady
z dniem 30 czerwca 2022 r.
z naszej parafii odchodzą
ks. Adam Pawlak SCJ i Ks. Bartłomiej Król SCJ.
W niedzielę, 26 czerwca, w czasie Mszy św. o godz. 12.30 podziękowaliśmy księżom za posługę w naszej parafii i modliliśmy się w ich intencji.
Wraz z modlitwą parafianie składali życzenia i ofiarowali drobne upominki jako wyraz wdzięczności za pracę Księży w naszej parafii.
Na tej samej Mszy św. o godz. 12.30 obchodziliśmy uroczystość 25-lecia posługi kapłańskiej Przełożonego Lubelskiej Wspólnoty Księży Sercanów, ks. Krzysztofa Palucha SCJ.
Na zakończenie Mszy św. przedstawiciele Rady Parafialnej złożyli drogiemu jubilatowi życzenia.
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa ...
W piątek po zakończeniu oktawy Bożego Ciała przypada uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego. Jest to święto patronalne Księży Sercanów oraz wszystkich czcicieli Bożego Serca: Sercańskiej Rodziny Święckich, Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa, Ruchu Sercańskiej Młodzieży.
W czasie uroczystej Eucharystii, której przewodniczył Ksiądz Proboszcz Kazimierz Lewandowski SCJ dziękowaliśmy Bogu, który jest Miłością, że pozostawił nam skarb najcenniejszy Serce Umiłowanego Syna. Uwielbialiśmy naszego Zbawiciela, że otworzył swe Serce byśmy mogli czerpać i uczyć się od Niego jak miłować Boga i bliźniego.
Wszystkim czcicielom Najświętszego Serca Jezusowego życzymy, by poznali i uwierzyli miłości jaką Bóg ma ku nam.
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa ...
W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej wyszliśmy na ulice naszej parafii w uroczystej procesji eucharystycznej. Niech Chrystus Pan ukryty w Eucharystii błogosławi naszej Ojczyźnie, miastu, parafii i obdarza nas pokojem. Nasz udział w procesji niech będzie publicznym wyznaniem wiary w to, że Jezus jest wśród nas, obecny na zawsze w naszym życiu.
Relacja wideo z procesji Bożego Ciała
Procesja Bożego Ciała z lotu ptaka
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, która przypada w pierwszy czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej, jest jedną z najważniejszych uroczystości w Kościele katolickim.
Jej początki sięgają XIII wieku. Wprowadzenie tej uroczystości do kalendarza liturgicznego poprzedziły objawienia bł. Julianny (1193 - 1258), przeoryszy augustianek z klasztoru Mont Cornillon, nieopodal Liege (dzisiaj w Belgii). To właśnie pod wpływem tych objawień biskup Robert ustanowił w 1246 r. takie święto dla diecezji w Liege.
W 1246 r. odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna.
Następnie papież Urban IV (29 VII 1261 - 2 X 1264), który wcześniej był archidiakonem katedry w Liege i patriarchą Jerozolimy, w roku 1264 wprowadził to święto w Kościele jako festum Corporis Christi (święto Ciała Chrystusa). Papież Urban IV ustanowił tę uroczystość bullą „Transisturus”.
Impulsem bezpośrednim do ustanowienia święta miał być cud, jaki wydarzył się w Bolsenie. Kiedy kapłan podczas Mszy św. łamał zgodnie z rytem konsekrowaną Hostię, ta niespodziewanie zaczęła krwawić. Krew sączyła się po jego palcach i spłynęła na korporał. Papież Urban IV, który w tym momencie przebywał w Orvieto, zawiadomiony o tym cudzie, zabrał święty korporał.
Czytaj więcej: Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa...
Drugie Czuwanie Fatimskie ...
Objawienia NMP w Fatimie
II objawienie: 13 czerwca 1917r.
Drugie objawienie także zostało zapowiedziane wizjonerom przez żywy blask, który nazwali „błyskawicą”, lecz który właściwie nią nie będąc, był raczej odbiciem zbliżającego się światła.
Niektórzy, z około pięćdziesięciu obserwatorów, którzy przyszli na to miejsce, widzieli, że słońce, na początku objawienia, utraciło na kilka minut swój blask. Inni przypominali sobie, że wierzchołek drzewka, pokryty listowiem, zdawał się uginać, jakby pod jakimś ciężarem chwilę przed tym jak Łucja zaczęła mówić. Podczas spotkania Najświętszej Maryi Panny z wizjonerami, wiele osób usłyszało szept przypominający brzęczenie pszczoły.
Łucja: Czego Pani sobie życzy ode mnie?
MATKA BOŻA: Chcę, abyście przyszli tu 13 dnia następnego miesiąca, abyście odmawiali codziennie różaniec i nauczyli się czytać. Potem powiem, czego chcę.
Wtedy to Łucja poprosiła o uleczenie pewnego chorego.
MATKA BOŻA: Jeżeli nawróci się, wyzdrowieje w ciągu roku.
Łucja: Chciałabym prosić, aby nas Pani zabrała do nieba.
MATKA BOŻA: Tak, Hiacyntę i Franciszka zabiorę niedługo. Ty jednak zostaniesz tu przez jakiś czas. Jezus chce posłużyć się tobą, aby ludzie Mnie lepiej poznali i pokochali. Chce On ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Tym, którzy je przyjmą, obiecuję zbawienie. Dusze te będą tak drogie Bogu, jak kwiaty, którymi ozdabiam Jego tron.
Łucja: Czy zostanę tu sama?
MATKA BOŻA: Nie, córko. Czy bardzo cierpisz? Nie trać odwagi, nie opuszczę cię nigdy. Moje Niepokalane Serce będzie twoją ucieczką i drogą, która zaprowadzi cię do Boga.
W chwili, gdy wypowiadała te ostatnie słowa – opowiada siostra Łucja – rozchyliła swe dłonie i po raz drugi przekazała nam odblask tego niezmiernego światła.
Kiedy wizja ta znikła, Pani, cały czas otulona światłem, które z Niej emanowało, uniosła się lekko, bez najmniejszego wysiłku, ponad zielony dąb w kierunku wschodnim i całkiem znikła. Kilka osób, które znajdowały się najbliżej, spostrzegło, iż liście znajdujące się na wierzchołku krzaka ugięły się w tym samym kierunku, jakby szarpnięte ubraniem Najświętszej Panienki. Krzak pozostał później jeszcze przez kilka godzin ugięty w ten sam sposób, zanim powrócił do swej naturalnej pozycji.
13 czerwca o godz. 18.00 w naszej parafii odprawione
zostało II Nabożeństwo Fatimskiej
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego ...
"Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym..." Dz 2,1-11
W pięćdziesiąt dni po Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego wierni obchodzą Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Uroczystość tą nazywamy czasem potocznie Zielonymi Świątkami, ale nazwa ta nie ma genezy dogmatycznej, lecz wywodzi się z obrzędów ludowych, związanych z urodzajami na roli.
W tym dniu wspominamy pamiątkę zstąpienia Ducha Świętego na Apostołów i Maryję, które dokonało się w wieczerniku. Zesłanie Ducha św. uważa się za początek Kościoła - początek powszechnej misji ewangelizacji.
Jest to niejako dopełnienie objawiania się Boga ludziom: Bóg Ojciec przebywa wraz z Izraelem w Starym Testamencie, Syn: Jezus Chrystus narodził się, umarł i zmartwychwstał, zaś Duch Święty zstąpił na Apostołów; Kościół pierwotny już w Nowym Testamencie; po wniebowstąpieniu Chrystusa.
Przyjdź Duchu św., Ja pragnę ...
W sobotę 4 czerwca, grupa młodzieży, po odpowiednim przygotowaniu, przyjęła Sakrament Bierzmowania z rąk Biskupa Józefa Wróbla SCJ.
Młodzież, wypowiedziała swoją gotowość świadczenia o Chrystusie i Jego nauce w dzisiejszym świecie. Już nie rodzice, ani chrzestni, ale młodzi ludzie, powiedzieli własne „tak” prawdom i zasadom naszej religii.
Było to ogromne przeżycie dla nich samych i dla całej Wspólnoty Parafialnej Dobrego Pasterza. Łaska Ducha Świętego umocniła tych młodych ludzi w bardziej świadomym wyznawaniu wiary.
Niech to wydarzenie stanie się okazją do szczególnej modlitwy całej Wspólnoty Parafialnej w intencji młodzieży, która przyjęła Sakrament dojrzałości chrześcijańskiej.
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ...
"Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba." (Dz 1,11)
Wniebowstąpienie Jezusa zamyka czas Jego obecności w ludzkim ciele na ziemi. Nie śmierć jest odejściem Jezusa z tego świata, ale właśnie wniebowstąpienie. Tak cicho i ubogo jak przyszedł na ten świat, tak też, niemal niepostrzeżenie, z niego odchodzi. Nie dokonał żadnej rewolucji, nie wyzwolił Izraela z niewoli rzymskiej. Rozpoczął jedynie dzieło przemiany i proces wyzwalania człowieka ze zła.
To zadanie mają kontynuować Jego uczniowie. To oni słyszą w chwili rozstania wezwanie do czekającej ich misji: Będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. Jest to zadanie w równej mierze wielkie, jak i odpowiedzialne: Kto może pojąć, niech pojmuje.
W swoim narodzeniu Chrystus wniósł w ludzki świat Boże życie. O tym co Boże pouczał, a naukę tę potwierdzał znakami i cudami. A czynił to jak Ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Za tę naukę zapłacił życiem. Teraz, w chwili wniebowstąpienia wraca do Ojca, niosąc ze sobą swoich braci, tych którzy w Niego uwierzyli. Ten, kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką.
Dzisiaj nasze spojrzenie z tej biednej, umęczonej ziemi powinno podążyć za Chrystusem, nie po to jednak, aby o trudach ziemskiej wędrówki zapomnieć, lecz by pełniej uświadomić sobie, że trzeba na niej tak żyć, by kiedyś móc się spotkać z Jezusem w niebie. Przecież nie zostawił nas sierotami. Zostawił nam swego Ducha, który w Kościele przypomina nam i poucza, jak żyć, by spotkać się kiedyś z powracającym Jezusem, który do nieba wstąpił, aby tam przygotować nam miejsce.