Po wcześniejszym przygotowaniu do pełnienia swoich zadań, w niedzielę 28 listopada w naszej Parafii powiększyła swoje grono Liturgiczna Służba Ołtarza.
W czasie uroczystej Mszy św. o godzinie 11.00 sprawowanej pod przewodnictwem ks. Proboszcza Floriana Grucy SCJ jedenastu lektorów ślubowało wiernie czytać Pismo św., trzech ministrantów wyraziło swą gotowość wypełniania zadań ministranckich, natomiast dwunastu chłopców przyjmując komże zostało włączonych do grupy aspirantów.
Nowo przyjętym do Liturgicznej Służby Ołtarza życzymy wiele radości z głębszego przeżywania Eucharystii oraz gorliwego wypełniania swych zadań na chwałę Boga i ku większej swej doskonałości.
22 listopada we wspomnienie św. Cecylii o godz. 18.00 została odprawiona Msza św. dziękczynna z okazji 10-lecia działalności Chóru Parafialnego w naszej Parafii. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył i słowo Boże wygłosił ks. Zygmunt Żaczek SCJ opiekun chóru. Oprawę muzyczną przygotowali członkowie chóru.
Po Mszy św. członkowie Chóru i zaproszeni goście spotkali się w sali przy herbatce i jubileuszowym torcie, dzieląc się swoimi doświadczeniami i osiągnięciami. Wspólne rozmowy przerywano śpiewem piosenek.
4 października 2004 r. obchodzić będziemy 1 rocznicę śmierci śp. ks. proboszcza Stefana Zabdyra SCJ. Bardzo serdecznie zapraszamy Parafian na Mszę św. odprawianą w Jego intencji w niedzielę 3 października o godz. 9.30.
Ks. Stefan Zabdyr, sercanin, proboszcz parafii pw. Dobrego Pasterza na Czechowie w Lublinie urodził się l czerwca 1938 r. w Stadnikach w powiecie myślenickim.
Miał zaledwie pięć lat, kiedy umarł mu ojciec, a w kilka lat później zmarła mu matka. Jako dziecko wzrastał niejako w cieniu klasztoru księży sercanów, którzy przez swoją obecność i pracę w jego rodzinnej wsi z pewnością przyczynili się do tego, że Stefan wybrał drogę powołania zakonnego i zapragnął ją zrealizować w tym właśnie zgromadzeniu.
Do Zgromadzenia Księży Sercanów wstąpił w 1954 r., a rok później złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzno - teologiczne odbył w seminarium w Tarnowie, a po ich ukończeniu przyjął święcenia kapłańskie w rodzinnych Stadnikach - 25 czerwca 1965 r.
Po przyjęciu święceń podjął studia specjalistyczne w Krakowie, a także zajmował się pracą administracyjną w zgromadzeniu.
Na przestrzeni swego kapłańskiego i zakonnego życia pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji, był m.in. radnym prowincjalnym, przełożonym wspólnot zakonnych, ale w kapłaństwie zrealizował się przede wszystkim jako duszpasterz.
Swą piękną posługę rozpoczął w 1967 r. w parafii Mszana Dolna. Później pracował w Staniątkach, a następnie pełnił posługę kooperatora w parafii Denków koło Ostrowca Świętokrzyskiego. W latach 1975-1979 duszpasterzował w Pliszczynie k. Lublina, gdzie w 1976 r. utworzono samodzielny punkt duszpasterski. Tam kładł podwaliny nowej parafii, erygowanej ostatecznie w 1981 r.
Te doświadczenia przygotowały go do objęcia funkcji proboszcza w większych parafiach. I tak w 1979 r. został proboszczem sercańskiej parafii w Krakowie - Płaszowie i pełnił tę posługę do 1982 r.
Kolejne doświadczenia, które ks. Stefan zdobył pracując w trudnej, położonej na peryferiach ówczesnego Krakowa placówce, zaowocowały pięknym dziełem - budową kościoła w Bełchatowie, gdzie na swoją świątynię czekała ogromna rzesza młodych ludzi, przybyłych do pracy w tamtejszej kopalni węgla brunatnego. Pomimo trudności, charakterystycznych dla ówczesnego okresu komunistycznego w latach 1982-1991, prowadził budowę ogromnego kościoła, który obecnie może pomieścić ok. 5 000 wiernych. Dokonanie takiego dzieła było możliwe dzięki głębokiej wierze ks. Stefana w Bożą Opatrzność i umiłowaniu powierzonych jego trosce duszpasterskiej ludzi, którym pragnął wybudować godny ich starań i oczekiwań dom Boży.
Nie mniej trudnym zadaniem była budowa Kościoła duchowego, gdyż te „żywe kamienie”, mające utworzyć Chrystusowy Kościół, pochodziły ze wszystkich zakątków Polski, z różnych środowisk i trudno było je zespolić. Można chyba powiedzieć, że również i to udało się bełchatowskiemu proboszczowi, który stał się prawdziwym ojcem dla swoich parafian; i nie tylko zresztą dla nich, skoro także dla miejscowych kapłanów był ojcem duchownym i dziekanem.
W latach 1991-1995 ks. Stefan był misjonarzem krajowym, a także rektorem sercańskiej wspólnoty zakonnej w Krakowie-Płaszowie. 15 sierpnia 1995 r. przybył do Lublina, by podjąć obowiązki proboszcza w parafii pw. Dobrego Pasterza na Czechowie. Zastał tu bryłę kościoła w surowym stanie. Przez 9 lat okupionych wielkim trudem i żmudnymi staraniami powstawał kościół, który obecnie można określić jako godny przybytek Boga z ludźmi. O wiele ważniejszym dziełem, które dokonało się z Bożą pomocą dzięki jego zakonnej i kapłańskiej posłudze, była budowa wspólnoty duchowej, której poświęcił się bez reszty.
Sylwetkę kapłańską Zmarłego tak nakreślił jego współbrat ks. Maciej Moskwa w homilii pogrzebowej:
„Znamy go wszyscy jako kapłana wiernego konfesjonałowi, do którego, aby otrzymać przebaczenie Chrystusa (...) przychodzili mocni w wierze i słabi. A on czekał z Jezusowym mandatem miłosierdzia, z wyciągniętymi dłońmi miłosiernego Ojca, budując Kościół. Widzieliśmy ks. Stefana sprawującego Ofiarę eucharystyczną. Przy stole Jezusa stawał codziennie, pobożnie i z namaszczeniem przez 38 lat. Widzieliśmy ks. Stefana na ambonie, słuchaliśmy jego głębokich kazań, wygłaszanych w pięknym języku. W upominaniu parafian, co było dla niego przykrym obowiązkiem, zachowywał umiar, świadom, że przesada przynosi odwrotne skutki. Była mu wyjątkowo bliska troska o ubogich, w których sam Chrystus dzwonił do furty klasztornej. Ks. Stefan cierpiał, jeżeli nie mógł zaradzić ich wszystkim potrzebom”.
Zmarł 4 października 2003 r., w PSK 4 w Lublinie. W poniedziałek 6 października, wokół jego trumny zgromadziły się grupy parafian, by oddać Zmarłemu pośmiertny hołd wdzięczności i ofiarować mu dar serdecznej modlitwy. A potem, licznie zgromadzeni jego zakonni współbracia, a także kapłani diecezjalni, pod przewodnictwem abpa J. Życińskiego, przy udziale tłumów wiernych odprawili uroczystą Mszę św. za kapłana, który tak jak jego Mistrz - Dobry Pasterz, nie szczędził serca i sił, by swoim parafianom ukazać piękno i słodycz Jezusowego Serca.
Ks. Stefan Zabdyr SCJ spoczął w swej rodzinnej ziemi, wśród swoich współbraci na cmentarzu w Stadnikach.
Niech spoczywa w pokoju od swoich trudów, bo czyny jego idą za nim (por. Ap 14, 13)
W niedzielę 8 sierpnia 2004 r. o godz. 9.30 Mszy św. przewodniczył Ksiądz Prowincjał Księży Sercanów ks. Tadeusz Michałek SCJ. Obecny był także najwyższy Przełożony Zgromadzenia Księży Sercanów o. Generał Jose Ornelas Carvalho SCJ, który wygłosił Słowo Boże. O. Generał przebywa w Polsce w związku z zakończeniem 28 sierpnia Roku Sercańskiego.
Na zakończenie Mszy św. przedstawiciele parafii podziękowali o. Generałowi i ks. Prowincjałowi za przybycie, wspólną modlitwę w czasie Mszy św. i życzliwość jaką darzą naszą parafię.
30 maja 2004 r. w naszej parafii odbył się DZIECIĘCY DZIEŃ RADOŚCI. Od godziny 14.00 na placu kościelnym bawiło się mnóstwo dzieci. Zabawie i różnorodnym atrakcjom nie było końca.
Księża z parafii zadbali o to, by był to prawdziwy DZIEŃ RADOŚCI. W organizacji brały udział: Parafialny Zespół Caritas, Koło Przyjaciół Radia Maryja, Liturgiczna Służba Ołtarza, Oaza Rodzin.
Na palcu kościelnym rozstawiono stoiska z różnorodnymi kolorowymi drobiazgami, które miały najmłodszym umilić ten czas. Starsze dzieci brały udział w różnorodnych grach i zabawach, wykazywały się sprawnością fizyczną i umysłową. Każda wygrana była nagradzana. Fanty zostały zebrane w kancelarii parafialnej i w sklepach na terenie parafii dzięki wielkoduszności parafian.
O godz. 16.30 czas zabaw urozmaiciła dziecięca grupa muzyczna TIP – TOP. Zespół śpiewał i tańczył, uczestnicy festynu również.
Trzeba przyznać, że przyroda była sprzymierzeńcem organizatorów. W strugach słońca wypoczywały zarówno dzieci, jak i rodzice i opiekunowie.
Zorganizowanie Dziecięcego Dnia Radości z okazji Dnia Dziecka było wspaniałym pomysłem. Okazało się, że na placu kościelnym dzieci spędziły prawdziwie radosny czas. Uśmiechy na ich twarzach, roześmianych, zmęczonych, trochę umorusanych są zapewne najlepszym i najpiękniejszym podziękowaniem dla organizatorów.
Bóg zapłać za wielkie serce i otwartość!
19 maja o godz. 18.30 została odprawiona Msza św. dziękczynna z okazji 10-lecia działalności Apostolstwa Dobrej Śmierci w naszej Parafii. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył i słowo Boże wygłosił o. Krzysztof Pasieka OMI z Górki Klasztornej, wicedyrektor Apostolatu.
Wśród licznie zgromadzonych na Mszy św. Parafian, obecni byli także członkowie Apostolatu z parafii św. Jadwigi w Lublinie i z Kielc.
Po Mszy św. członkowie Apostolatu spotkali się w sali przy herbatce, dzieląc się swoimi doświadczeniami i osiągnięciami. Nie zabrakło też pytań skierowanych do ks. wicedyrektora, dotyczących rozwoju i działalności Apostolatu. Wspólne rozmowy przerywano śpiewem piosenek.
19 maja o godz. 18.30 została odprawiona Msza św. dziękczynna z okazji 10-lecia działalności Apostolstwa Dobrej Śmierci w naszej Parafii. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył i słowo Boże wygłosił o. Krzysztof Pasieka OMI z Górki Klasztornej, wicedyrektor Apostolatu.
Wśród licznie zgromadzonych na Mszy św. Parafian, obecni byli także członkowie Apostolatu z parafii św. Jadwigi w Lublinie i z Kielc.
Po Mszy św. członkowie Apostolatu spotkali się w sali przy herbatce, dzieląc się swoimi doświadczeniami i osiągnięciami.
Nie zabrakło też pytań skierowanych do ks. wicedyrektora, dotyczących rozwoju i działalności Apostolatu.
Wspólne rozmowy przerywano śpiewem piosenek.
25-LECIE DUSZPASTERSTWA KSIĘŻY SERCANÓW w LUBLINIE - CZECHOWIE
2 maja 2004 r. - w 25-lecie duszpasterstwa Księży Sercanów w Lublinie - Czechowie - w parafii p.w. Dobrego Pasterza odbyły się jubileuszowe uroczystości upamiętniające to doniosłe wydarzenie. Mszy św. dziękczynnej przewodniczył Jego Eminencja ks. Kardynał Stanisław Nagy wraz z licznie zgromadzonymi kapłanami, którzy na przestrzeni minionych 25 lat pełnili tu posługę duszpasterską. Oprócz Księży Sercanów, wraz z ks. Kardynałem, koncelebrowali kapłani Kościoła Lubelskiego wraz z ks. dziekanem kan. Janem Miturą.
Na wstępie Mszy św. ks. proboszcz Florian Gruca SCJ w imieniu własnym oraz Współbraci z domu zakonnego, a także licznie zgromadzonych parafian i gości w słowach powitania skierowanych do ks. Kardynała zawarł rys historyczny sercańskiego duszpasterstwa na Czechowie.
Mając świadomość, że od początków naszej obecności na Czechowie upłynęło już ćwierć wieku i wielu młodszych parafian nie znało początków swej parafii, poniżej zamieszczamy wspomniany tekst powitania, który starszym parafianom przypomniał etapy powstawania parafii Dobrego Pasterza, a młodszym pomógł utożsamić się ze swoją Wspólnotą.
Eminencjo! Najdostojniejszy Księże Kardynale!
Czcigodni Księża, Siostry zakonne, klerycy, wszyscy przybyli na te uroczystość Goście!
Wielka to dla wspólnoty parafialnej łaska i dar gościć w progach kościoła p.w. Dobrego Pasterza w Lublinie na Czechowie tak dostojnego Gościa, następcę Apostołów i wielkiego Przyjaciela Papieża Jan Pawła II w osobie ks. kardynała Stanisława Nagyego.
W roku jubileuszu 75-lecia obecności Księży Sercanów w Polsce chcemy dzisiaj obchodzić 25-lecie naszej obecności na Czechowie. Oddając cześć Chrystusowi Dobremu Pasterzowi w uroczystość odpustową parafii chylimy czoła przed nasza historią. Pozwolę sobie w krótkich słowach wspomnieć wydarzenia i ludzi, którzy tworzyli tę historię, a której zwieńczeniem jest dzisiejszy dzień.
W roku 1973 na polecenie ks. abpa Bolesława Pylaka ks. Franciszek Hojnowski SCJ objął opieką duszpasterską dzieci i młodzież ze SP nr 34 oraz młodzież z Zasadniczej Szkoły Dziewiarskiej (ówczesna parafia św. Mikołaja na Czwartku). Pierwszy punkt katechetyczny znajdował się wtedy przy ul. Wójtowicza. Jednocześnie trwały starania o możliwość wybudowania domu katechetycznego. W 1975 r. pracę katechetyczną rozpoczęli księża: Aleksander Wyszyński SCJ i Zdzisław Kozioł SCJ, który po roku pracy na Czechowie służył pomocą w nowo powstałej parafii w Lublinie przy Kościele Garnizonowym.
Choć ówczesna dzielnica „Czechów”, to tylko ulice dzisiejszego tzw. Starego Czechowa, jasne było już wtedy, że powstaną tu nowoczesne bloki mieszkalne i liczba mieszkańców znacznie wzrośnie. Zatem potrzeba nowego domu katechetycznego, a być może kościoła - co z pewnością było gorącym pragnieniem nie tylko księży, ale przede wszystkim przybywających mieszkańców - była z dnia na dzień coraz większa.
I tak 20 sierpnia 1977 r. w pierwszy dzień nauki w szkole, dzieci zostały wprowadzone do nowych salek katechetycznych przy ul. Leśmiana. Wydarzenie to było wielkim zaskoczeniem dla dzieci, rodziców, ale i dla sąsiadów.
W nowym domu zamieszkali: ks. Aleksander Wyszyński SCJ i ks. Jerzy Choczaj SCJ. W jedną z sobót września 1977 r. pod osłoną nocy na zaproszenie władz zakonnych przyjechał ks. abp Ordynariusz Bolesław Pylak i poświęcił dom. Wtedy też otrzymaliśmy obietnicę utworzenia przyszłej parafii i budowy kościoła na Czechowie.
Lato 1978 r. było pełne wielkich wydarzeń w Kościele. Umiera papież Paweł VI. Konklawe wybiera papieżem - Jana Pawła I, którego pontyfikat, jak pamiętamy, należał do najkrótszych. Konklawe zbiera się ponownie. I oto w poniedziałek, 16 października 1978 r. godz. 19.00 polskie radio podaje sensacyjną wiadomość: papieżem zostaje Polak, Karol kard. Wojtyła - papież Jan Paweł II. Łzy radości i nieprawdopodobnego wzruszenia.
Dla nas, na Czechowie od tego momentu wypadki toczą się już bardzo szybko.
Zapada decyzja: TERAZ. Ks. Stanisław Filipiak SCJ na dzień inauguracji pontyfikatu Jana Pawła II – 22 października 1978 r. zaprasza dzieci i ich rodziców do punktu katechetycznego przy ul. Leśmiana. O godz. 11.00, dokładnie w tym momencie, kiedy Jan Paweł II w Watykanie obejmuje Urząd Piotrowy – tutaj na Czechowie, Ks. Stanisław Filipiak SCJ odprawia pierwszą Mszą św. – i tak już codziennie.
Z każdą niedzielą przybywa wiernych na Mszy św., którzy szybko dowiadują się o istnieniu kaplicy.
Do pracy duszpasterskiej na Czechowie przybywają kolejni kapłani, a inni – jak to jest w naszym zakonnym zwyczaju – podejmują nowe posługi w różnych miejscach Polski i świata.
6 kwietnia 1980 r. ks. abp Bolesław Pylak wydaje pozwolenie na budowę kościoła, a w grudniu 1980 r. przekazuje dekret o utworzeniu samodzielnego ośrodka duszpasterskiego p.w. Dobrego Pasterza. Pierwszym proboszczem na prawach administratora parafii został mianowany ks. Zdzisław Kozioł SCJ.
W kwietniu 1985 r. postawiono krzyż na placu przy ul. Lipińskiego, gdzie wierni wraz z ówczesnym proboszczem ks. Czesławem Blochem SCJ, modlą się, czuwają przez całe noce, biorą udział w nabożeństwach i Mszach św.
22 maja 1987 r. Wojewoda Lubelski wydał decyzję o lokalizacji nowego kościoła przy ul. Radzyńskiej. We wrześniu 1988 r. ruszyły prace budowlane pod kierownictwem ks. Proboszcza ks. Zdzisława Kozioła SCJ. Najpierw powstała kaplica, a potem kościół parafialny wraz z domem zakonnym. Od 30 listopada 1998 r. Msze święte odprawiane są już w nowym kościele p.w. Dobrego Pasterza.
Przed 7 miesiącami pożegnaliśmy mojego poprzednika – ks. Proboszcza Stefana Zabdyra SCJ, który przez osiem lat troszczył się o dobro duchowe parafii i wygląd świątyni, w której się teraz gromadzimy.
Przez te lata tu, na Czechowie pracowało 53 księży Sercanów, w tym 4 proboszczów – wliczając - to mówiącego. Od 1980 odbywają się tu chrzty, I komunie św, bierzmowania, śluby i pogrzeby. Prowadzone są rekolekcje, misje św. i liczne nabożeństwa.
Domy, w których mieszkali duszpasterzujący Sercanie, dały początek pięknemu klasztorowi, w którym mieszka wspólnota księży, pracujących już nie tylko w duszpasterstwie, ale również studiujących, wykładających na uczelniach Lublina, głoszących rekolekcje.
Od samego początku naszego sercańskiego duszpasterzowania na Czechowie tworzą się grupy parafialne. Dziś dla dobra całej wspólnoty parafialnej angażują się: Rada Duszpasterska, Nadzwyczajni szafarze Komunii św., ministranci, lektorzy, Koła Różańcowe, Arcybractwo Najświętszego Serca Jezusowego, Duszpasterstwo Anonimowych Alkoholików, Koło Misyjne, Koło Przyjaciół Radia Maryja, Legion Maryi, Noekatechumenat, Oaza dzieci Bożych, Oaza Młodzieżowa, 9 kręgów Oazy Rodzin, Ruch Sercańskiej Młodzieży, Sercańska Wspólnota Świeckich, Schola Dziecięca i Młodzieżowa, Duszpasterstwo Akademickie, Caritas, Zespół ds. bezrobotnych, Apostolstwo Dobrej Śmierci, Duszpasterstwo Akademickie, Świetlica środowiskowa, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Chór Parafialny, Gazeta „Pasterz” i „Pastuszek”.
Tak się przedstawia historia i teraźniejszość naszego duszpasterstwa na Czechowie. To ogromna łaska, za którą chcemy, ale i musimy Bogu podziękować.
Sercem i modlitwą z naszą wspólnotą parafialną jest ks. arcybiskup Józef Życiński, który nie mógł dzisiaj być ze względu na inne obowiązki. Przekazuje nam wyrazy więzi i jedności.
Witam na naszej uroczystości bardzo serdecznie asystenta ks. Prowincjała ks. Roberta Ptaka SCJ.
Witam radnych prowincjalnych: ks. Jana Strzałkę SCJ rektora Seminarium i ks. Jacka Łukasiewicza SCJ rektora naszego domu zakonnego, wszystkich Współbraci przybyłych z różnych stron Polski, którzy pracowali w tej parafii, a zwłaszcza ks. Zdzisława Kozioła SCJ, który był pierwszym proboszczem i budowniczym tego kościoła
Słowa uznania i wdzięczności kieruję do nieobecnego ks. Stanisława Filipiaka SCJ, dzięki któremu obchodzimy ten jubileusz.
W osobie ks. dziekana Jana Mitury witam serdecznie wszystkich księży z archidiecezji lubelskiej, zwłaszcza księży z dekanatu. To jednocześnie moment by podziękować Ci, ks. Dziekanie, za wsparcie, którego nam, Sercanom udzielałeś, towarzysząc od samego początku naszej pracy duszpasterskiej na Czechowie.
Witam ks. prof. Tadeusza Stycznia przyjaciela ks. Kardynała, ks. prałata Józefa Szczypę wikariusza biskupiego ds. zakonnych w archidiecezji. Jego obecność to znak, że jako zakonnicy – Sercanie, bardzo dobrze czujemy się na lubelskiej ziemi. Witam księży, diakonów, kleryków, siostry zakonne, zarówno pochodzące z parafii, jak i pracujące oraz mieszkające na terenie parafii.
Witam przedstawicieli Rady osiedla „Czechów”.
Słowa powitania kieruję do Dyrekcji Szkół nr 34, 45, Społecznej i Przedszkoli wraz z nauczycielami, którzy kształtowali i kształtują młode pokolenie naszego osiedla.
Drodzy Bracia i Siostry, Drodzy Parafianie. Witam Was bardzo gorąco na uroczystości, która jest nagrodą za waszą wiarę, dobroć i poświęcenie. W tym prostym słowie Parafianie kryje się wiele aktywnych osób, dających swój czas, talenty i dobra materialne. Ale to również ogromna liczba cichych, niepozornych postaci, osób, z których wiele odeszło już do wieczności, wiele opuściło Czechów, opuściło Lublin, a może i kraj. Ta Msza święta jest wspomnieniem nas wszystkich.
Eminencjo! Czcigodny Księże Kardynale!
Proszę bardzo gorąco o odprawienie Mszy dziękczynnej za 25-lat naszego duszpasterstwa w tej Parafii. Proszę objąć swoją modlitwą wszystkich Księży, którzy tutaj pracowali, byłych i obecnych parafian. A tym, którzy już odeszli do Pana, wypraszaj łaskę zbawienia.
24 kwietnia br. o godz. 11.00 w Archikatedrze Lubelskiej podczas Mszy św. koncelebrowanej ks. Arcybiskup Józef Życiński ustanowił 48 nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. Z naszej parafii 5 panów będzie pełniło tę posługę.
Są nimi: Kazimierz Szwajgier, Ireneusz Nadłonek, Andrzej Łysiak, Zbigniew Gładosz i Konrad Gąsior.
Gratulujemy im posługi w parafii i życzymy dużo siły, odwagi, świadomości, że swoją posługę spełniają dla dobra kościoła parafialnego i obfitości łask Bożych.