Historia Stowarzyszenia Matki Boskiej Patronki Dobrej Śmierci jest związana z kultem Matki Boskiej Bolesnej. W dziejach Kościoła Stowarzyszenie to przyjmowało różne nazwy i przechodziło różne koleje losu.

W Polsce już w XVII wieku (Górka) założone było „Bractwo Dobrego Pasterza” powołane dekretem papieża Klemensa X. Jego celem było uproszenie sobie i innym dobrej i szczęśliwej śmierci, a patronami byli: św. Józef, Maryja Niepokalana i Dzieciątko Jezus – czyli Święta Rodzina. Obecna nazwa Stowarzyszenia została nadana dnia 22 lipca 1908 roku przez papieża Piusa X. W miejsce starego „Bractwa Dobrej Śmierci”, zostało utworzone nowe pod nazwą „Stowarzyszenie Matki Boskiej Patronki Dobrej Śmierci, którego centrala mieści się w Montligeon we Francji.

Papież Pius X obdarzył Stowarzyszenie licznymi przywilejami i odpustami, nadał mu charakter powszechny rozciągający jego działalność na cały Kościół. Stowarzyszenie zostało oddane pod szczególną opiekę Matce Boskiej od Siedmiu Boleści i Świętemu Józefowi - dwojgu wielkim Patronom Dobrej Śmierci. Innymi patronami tego apostolatu jest św. Michał Archanioł i św. Teresa od Dzieciątka Jezus.

Problem śmierci dotyka każdego człowieka, ponieważ umieranie jest nieubłagalną rzeczywistością. Człowiek wiary wie, że śmierć jest "bramą do życia wiecznego", na które zasługuje całym swoim życiem. Spośród osób, które każdego dnia odchodzą z tego świata większość nawet katolików - nie jest dobrze przygotowana na spotkanie z Panem. Nic więc dziwnego, że papież Benedykt XV zachęcał do włączenia się w dzieło Stowarzyszenia mówiąc - "... jest to jakby ostatnia deską ratunku dla niejednej zbłąkanej duszy".

Pius XI  1923 r. wydał odezwę, która brzmiała: "Niech kapłani nieustannie przypominają wiernym, aby myśleli o śmierci, na którą powinni być zawsze przygotowani. Zakonnice, szczególnie te, których powołanie wzywa do czuwania przy chorych, niech troszczą si o jak najlepsze przygotowanie ich do śmierci. Nauczyciele i uczniowie niech starają się przekonać swoich uczniów, że tu na ziemi najważniejszą sprawą - jest sprawa ich wiecznego zbawienia. Rodzice niech dołożą wszelkich starań, aby zapewnić swoim dzieciom szczęście wieczne. Wreszcie, wszyscy członkowie Stowarzyszenia niech współzawodniczą w gorliwości o zbawienie bliźnich, szczególnie zaś ci, których zasmucają grzechy krewnych i bliskich, a co do których maja poważne obawy, że mogą im grozić kary Najwyższego Sędziego"

W 1981 r. idea ruchu dotarła do Polski , a 30 maja 1987 r. ks. Kardynał Prymas Polski Józef Glemp specjalnym dekretem zatwierdzić polksą filię apostolstwa w Górce Klasztornej, której opiekunami są Misjonarze Świętej Rodziny. Stowarzyszenie wydaje biuletyn "Nadzieja i życie", w którym czytelnicy dzielą się doświadczeniem uzyskanych łask dla swoich bliskich, a także przemiany ich serc zwłaszcza w ostatnich godzinach życia.

Kto może być członkiem Stowarzyszenia?

Dzieci po Pierwszej Komunii św., osoby w różnym wieku i różnym stanie, osoby świeckie i duchowne, osoby żyjące w związkach niesakramentalnych. Raz dokonany zapis do Księgi Stowarzyszenia ważny jest na całe życie i nie trzeba go ponawiać.

Należący członkowie do ADŚ mają udział w zasługach płynących ze wspólnych modlitw wszystkich członków zakonów, a także uczestniczą w przywilejach i łaskach będących owocami odprawianych codziennie Mszy św. w ich intencjach.

Jak to było z apostolatem w naszej parafii.

Po wyrażeniu zgody ks. Proboszcza Zdzisława Kozioła SCJ, powstaje w Parafii Dobrego Pasterza Stowarzyszenie Patronki Dobrzej Śmierci w czerwcu 1994 roku, a jego zelatorami zostają Stefania i Albin Kędziora. Był to trudny okres, gdyż ks. Proboszcz Zdzisław Kozioł budował kościół materialny i duchowy, a zelatorzy zdobywali chętnych do modlitewnego Stowarzyszenia M.B. - Patronki Dobrej Śmierci. Pierwszy opiekun duchowy zapisał się do tego stowarzyszenia i zachęcał w swoich homiliach do wstępowania w szeregi Stowarzyszenia. Zelatorzy poprzez głoszone słowo w różnych spotkaniach towarzyskich, rodzinnych, podczas pielgrzymek, poprzez pisanie artykułów do gazety parafialnej "Pasterz", biuletynu "Nadzieja i Życie"zdobywają nowych członków. Pod koniec 1994 roku jest zapisanych 101 osób. Ze względu na modlitewny charakter tego apostolatu członkami sa nie tylko parafianie, ale także osoby z innych parafii Lublina, Polski jak i innych krajów. Przy udziale zelatorów powstają dwa Stowarzyszenia po za nasza parafią - Stowarzyszenie ADŚ w Parafii św. Jadwigi w Lublinie i w Parafii św. Wawrzyńca w Górnie koło Kielc.

Hasłem Stowarzyszenia jest "Dobrze żyć - to wiele dobrze umrzeć - to wszystko". Te słowa przynaglają nas do wytrwałej modlitwy za nas ale także za wszystkich ludzi na świecie, by każdy człowiek był zbawiony.

Mottem życia wszystkich członków są również słowa: "Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny". "Módlcie się ... Bądźcie gotowi ...", które pobudzają do refleksji nad życiem i przemijaniem.

Zelatorzy wraz z opiekunami duchowymi (było ich wielu) skupiają się na organizowaniu modlitw zbiorowych, odmawianiu Różańca do Siedmiu Boleści Matki Bożej przy wystawionym Najświętszym Sakramencie, odprawianych comiesięcznych Mszach św. w intencjach członków żywych i zmarłych oraz ich rodzin.