W sobotę 22-go czerwca 2018 r. z naszej parafii wyruszyła autokarowa pielgrzymka pod do sanktuariów Matki Najświętszej w Skarżysku Kamiennej i Kałkowie-Godowie. Był ciepły, choć pochmurny dzień. Pątnicy odjechali o godz. szóstej w kierunku Skarżyska Kamiennej, bowiem głównym celem naszego pielgrzymowania było nawiedzenie Sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej. Pani Ostrobramska jest Patronką naszego legionowego prezydium.
Dwa lata temu odwiedziliśmy Wilno i Jej sanktuarium w Ostrej Bramie, w tym roku legioniści postanowili odwiedzić kopię Ostrej Bramy w Polsce.
Sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku Kamiennej powstało dzięki pierwszemu Ordynariuszowi Diecezji Radomskiej ks. biskupowi Edwardowi Materskiemu, wilnianinowi z pochodzenia. Ksiądz Biskup w dzieciństwie chodził z rodzicami do Ostrej Bramy, modlił się przed wizerunkiem Matki Bożej. Bardzo pragnął, by Imię Matki Miłosierdzia było rozsławiane na zachód od Wilna.
Pracę przy budowie repliki Ostrej Bramy w Skarżysku-Kamiennej rozpoczęto w 1988 roku. W 1989 roku ks. Henryk kard. Gulbinowicz, także wilnianin, dokonuje poświęcenia kaplicy Ostrobramskiej i intronizacji obrazu Matki Miłosierdzia.
Kościół jest budowlą trójnawową. Kaplica na wzór Ostrobramskiej z Wilna połączona jest z kościołem. W ołtarzu kaplicy znajduje się kopia obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej namalowana przez art. Izabelę Borkowską. W 1997 r. Matka Boża Ostrobramska została ogłoszona Patronką Skarżyska. Od 1997 r., decyzją bp. Edwarda Materskiego, skarżyska Ostra Brama stała się sanktuarium diecezjalnym. Koronacji obrazu Matki Bożej dokonał w 2005 r. ks. Henryk kard. Gulbinowicz. W 2014 r. kościół sanktuaryjny został podniesiony do godności Bazyliki Mniejszej.
Sanktuarium w Skarżysku Kamiennej odwiedza wiele grup pielgrzymkowych. Mszę św. w kaplicy przed wizerunkiem Matki Bożej Miłosierdzia mieliśmy zarezerwowaną na godz. 11-tą, więc po drodze wstąpiliśmy do Wąchocka i zwiedzaliśmy Opactwo oo. Cystersów.
Opactwo w Wąchocku to miejsce szczególne i wyjątkowe. Jest jednym z najpiękniejszych i najcenniejszych przykładów architektury romańskiej w Polsce i na kontynencie europejskim. Opactwo powstało jako filia opactwa Morimond we Francji. Cystersi przybyli do Wąchocka w 1179 r. Klasztor w Wąchocku został zbudowany na przełomie XII i XIII w. Fundatorem opactwa był w 1179 r. biskup krakowski Gedeon (Gedko), budowniczym zaś Simon, z pochodzenia Włoch, który w latach 1218-1239 wzniósł tu przepiękny kościół Najświętszej Marii Panny i św. Floriana.
Staraniem cystersów w 1454 r. król Kazimierz Jagiellończyk nadał Wąchockowi prawa miejskie. Cystersi odegrali też ogromną rolę w dziedzinie gospodarczej – zakonnicy zajmowali się hodowlą, młynarstwem, tkactwem, a także górnictwem i hutnictwem. Opactwo wąchockie otrzymało przywilej na poszukiwanie kruszców w księstwie krakowskim i sandomierskim, dzięki czemu budowano własne huty, co dało początek staropolskiemu zagłębiu hutniczemu.
Do dziś zachował się zespół klasztorny z XIII w., będący jednym z cenniejszych zabytków romańszczyzny na ziemiach polskich. W zespole wyróżnia się kościół z pierwszej połowy XIII w., wzniesiony z brunatno-czerwonych i szaro-żółtawych ciosów kamiennych, układających się w charakterystyczne pasy.
Klasztor skasowano w 1819 r. Świątynię przejęła parafia, a dawny klasztor - Urząd Górniczy. Cystersi powrócili do Wąchocka dopiero po II wojnie światowej (w 1951 r.).
Opactwo cysterskie ma tradycje patriotycznie i niepodległościowe sięgające czasów insurekcji Kościuszkowskiej. Cystersi popierali powstanie 1794 r., niosąc pomoc i składając ofiary. Zakłady cysterskie z Wąchocka zaopatrywały Tadeusza Kościuszkę w broń białą i palną, w tym kule armatnie lub nawet odlane lekkie armaty. W czasie II wojny światowej okoliczne lasy były bazą partyzancką. Opactwo starannie przechowuje wszelkie pamiątki związane z pamięcią walk o niepodległość Narodu Polskiego. Można je zwiedzić w urządzonym przez mnichów Muzeum Pamięci Walki o Niepodległość Narodu.
Zwiedzanie zespołu klasztornego rozpoczęliśmy od ekspozycji muzealnej. Zgromadzone tu eksponaty zostały przekazane przez księdza podpułkownika Walentego Ślusarczyka. Przez wiele lat zbierał on pamiątki związane z naszą historią. Na stałej wystawie prezentowane są eksponaty związane z powstaniami narodowymi, represjami caratu, narodzinami niepodległości, drugą wojną światową, terrorem okupanta i konspiracją.
Następnie odwiedziliśmy grób Jana Piwnika „Ponurego”, podziwialiśmy klasztorne krużganki, romański kościół, kapitularz, karcer, fraternię, wirydarz, refektarz oraz klasztorne ogrody.
Następnie autokar przewiózł nas do Skarżyska Kamiennej. Pielgrzymi śpiesznie udali się do Kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia, by pokłonić się Maryi w Jej Ostrobramskim wizerunku, dziękować za otrzymane łaski i zawierzać Jej legionowe oraz swoje osobiste i powierzone niekiedy trudne sprawy.
Po zakończonej Eucharystii mieliśmy trochę czasu na osobistą modlitwę i kontemplację. Po kilkunastu minutach przybyła Pani przewodnik tutejszego sanktuarium. Z wielkim zaangażowaniem i w sposób interesujący przedstawiła historię powstania tego miejsca, opowiedziała o osobach szczególnie zasłużonych w powstaniu tego dzieła oraz zwróciła uwagę na kilka drobnych różnic pomiędzy tutejszą Kaplicą a Kaplicą Ostrobramską w Wilnie. Poinformowała nas o Dziełach Miłosierdzia powstałych wokół Sanktuarium. Następnie odmówiliśmy wspólnie krótką modlitwę św. Maksymiliana Kolbego do Pani Ostrobramskiej: "Matko Boska Ostrobramska, nie masz na swym ręku Dzieciątka Jezus, to weź mnie na swoje ręce i przenieś szczęśliwie przez całe życie". Schodkami zeszliśmy na dół do bazyliki.
W świątyni znajdują się przepiękne witraże. Nad wejściem głównym znajduje się duży witraż, który przedstawia dwa miejsca poświęcone szczególnej czci oddawanej Matce Bożej: Ostra Brama w Wilnie i Jasna Góra. Przedstawione są godła Polski począwszy od piastowskiego i widnieje napis: "Panno Święta co jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie". W nawach bocznych bazyliki liczne witraże ukazują Polskich Świętych, będących chlubą naszego narodu, np. św. Wojciecha, św. Stanisława Biskupa Męczennik, św. Kazimierza, św. Jadwigi Królowej, św. Jana Kantego, św. Brata Alberta, bł. Karoliny Kózkówny, św. Maksymiliana Kolbe, bł. Jerzego Matulewicza, św. Stanisława Kostki, bł. Władysława z Gielniowa, św. Jadwigi Śląskiej, i innych. W górnych oknach świątyni umieszczone są witraże przedstawiające sceny z życia Matki Bożej: Matka Boża Niepokalanie Poczęta, Narodzenie NMP, Uczenie NMP, Oddanie do świątyni, Zwiastowanie NMP, Nawiedzenie św. Elżbiety, Boże Narodzenie, Ucieczka do Egiptu, Odnalezienie w świątyni, Kana Galilejska, Ukoronowanie NMP.
W kaplicy Miłosierdzia Bożego przed wizerunkiem Jezusa Miłosiernego i wystawionym Najświętszym Sakramentem pielgrzymi prosili o miłosierdzie i dziękowali za otrzymane łaski. Zgromadzone są tutaj relikwie Apostołów Miłosierdzia: św. Jana Pawła II, św. s. Faustyny i jej spowiednika bł. Michała Sopoćki. W bazylice w swoich relikwiach znajdują się także: św. Rafał Kalinowski, św. Joaanna Beretta Molla, św. Teresa od Dzieciątka Jezus, bł. Stefan Wincenty Frelichowski, bł. Jerzy Popiełuszko, którzy wskazują nam drogę do świętości.
W krużganku świątyni umieszczone są miejsca Pamięci Narodowej: witraż Patronki Świętokrzyskiej, Armii Krajowej – Matki Bolesnej z Wykusu, tablica poległych w czasie II wojny światowej mieszkańców Skarżyska, płaskorzeźba Matki Bożej Katyńskiej, tablica poświęcona tym, którzy zginęli w katastrofie Smoleńskiej, tablica Ponarska oraz poświęcona żołnierzom broniącym granic Polski w 1939 roku, tablicę upamiętniającą przymusową służbę alumnów – żołnierzy w latach 1955 – 1980. Wokół Sanktuarium znajdują się stacje Drogi Krzyżowej.
Przed łukiem ostrobramskim zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie, zaopatrzyliśmy się w drobne pamiątki, pożegnaliśmy miłą panią przewodnik i wyruszyliśmy w dalszą drogę.
Następnie udaliśmy się do Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Pani Świętokrzyskiej w Kałkowie-Godowie, które należy do najmłodszych tego typu miejsc na terenie województwa świętokrzyskiego. Powstało w latach 80. XX wieku z inicjatywy ks. Czesława Wali, pod wezwaniem Matki Bolesnej Królowej Polski - jako wotum dziękczynne za ocalenie Narodu Polskiego od ateizmu. Obecnie na terenie należącym do parafii znajduje się szereg obiektów, w tym kościół, Dom Pielgrzyma, Dom Jana Pawła, Dom Panoramy Świętokrzyskiej i Dom Męki Pańskiej. Tak jak w Licheniu wybudowano Drogę Krzyżową, której stacje stoją przy Drodze Martyrologii Ludu Świętokrzyskiego.
Przed kościołem czekała na nas Pani przewodnik, która opowiedziała nam krótką historię sanktuarium i alejką obok Mini ZOO udaliśmy się do budowli zwanej Golgotą. Jej budowę rozpoczęto w 1986 roku. Architekturą zewnętrzną przypomina gmach Grobu Pańskiego w Jerozolimie. W pięciokondygnacyjnej, kamiennej budowli znajdzie się 30 kaplic i oratoriów poświęconych najwybitniejszym postaciom z życia narodu polskiego; świętym, błogosławionym oraz kandydatom na ołtarze, między innymi: Matce Bożej Częstochowskiej, ks. Stefanowi kard, Wyszyńskiemu, św. Zygmuntowi Szczęsnemu Felińskiemu, bł. ks. Jerzemu Popiełuszce, św. Maksymilianowi Marii Kolbemu, dziewięciu Górnikom pomordowanym w kopalni "Wujek", Stoczniowcom poległym na Wybrzeżu w 1970 r. i głuchoniemym z całej Polski. Obiekt ma 33 metry wysokości nie licząc 15-metrowej wysokości dębowego Krzyża Zbawienia, który jest widoczny z oddali.
Następnie udaliśmy się do sali widowiskowej gdzie podziwialiśmy Panoramę Świętokrzyską. Panorama Świętokrzyska jest przedstawieniem dziejów ziemi świętokrzyskiej oraz historii parafii i Sanktuarium w Kałkowie w postaci widowiska "lalkowego". Posiada ona wiele elementów widowiska teatralnego.
Zbliżała się godzina 15-ta, więc udaliśmy się do kościoła aby odmówić Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Świątynia jest budowlą dwupoziomową. Jej wnętrze jest jednonawowe, z wydzielonymi dwoma kaplicami, a jej wystrój utrzymany w stylu barokowym. Górna część jest miejscem kultu Matki Bożej w kopii obrazu Bolesnej Królowej Polski z Lichenia. Tu znajduje się ołtarz główny, nad którym rozpostarto baldachim z koroną. Z jego lewej strony znajduje się kaplica Wieczystej Adoracji z niewielkim ołtarzem. Druga Kaplica nosząca wezwanie Miłosierdzia Bożego znajduje się po lewej stronie prezbiterium, przy wejściu do kościoła. W dolnej świątyni znajduje się ołtarz, w którym umieszczono wizerunek św. Brata Alberta Chmielewskiego. Po koronce udaliśmy się do stołówki na smaczny obiad, który przygotowały dla nas siostry posługujące w sanktuarium.
Po obiedzie mieliśmy czas na odpoczynek, kontemplację w kościele i indywidualne zwiedzanie pozostałych obiektów sanktuarium. Na uwagę zasługuje Via Dolorosa. Budowę wspomnianej Drogi Krzyżowej rozpoczęto w roku 1986. Stanowi ją zespół czternastu stacji wzniesionych według artystycznego projektu Haliny Tobiasz, zakonnicy ze zgromadzenia sióstr Służek. Stacje zbudowane są na specjalnie usypanym wale ziemnym, zajmują znaczną część sanktuarium. Stacje, są to krzyże z umieszczonymi na nich tablicami przedstawiającymi drogę krzyżową. Obok krzyża stoją wielkie figury przedstawiające postacie biorące udział w tym wydarzeniu.
W drodze powrotnej do Lublina śpiewom nie było końca. Dziękujemy Matce Bożej za szczęśliwy powrót do domu, wysłuchane prośby i za wszystkie łaski, którymi nas ciągle obdarza.
