23 września 2023 r. o godzinie 5 rano wyruszyła Pielgrzymka autokarowa pod przewodnictwem głównej organizatorki Pani Zofii – zelatorki Róż różańcowych oraz wsparciem duchowym księdza Proboszcza Kazimierza i wytrwałego misjonarza księdza Antoniego.
Z modlitwą na ustach, z dziękczynieniem w sercu i różańcem w ręku pątnicy udali się w drogę najpierw do Perły Podlasia – Białegostoku do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, gdzie znajdują się przedmioty szczególnego kultu, czyli relikwie Bł. ks. Michała Sopoćko oraz Św. s. Faustyny Kowalskiej. W Sanktuarium miejscowy kustosz bardzo interesująco przedstawił historię samego Michała Sopoćko, który był spowiednikiem i powiernikiem tajemnic Siostry Faustyny. Zainteresował się kultem Miłosierdzia Bożego i stał się nie tylko jego głosicielem, ale również dał podstawy teologiczne tego kultu. Tenże Apostoł Miłosierdzia Bożego posiada nieocenione zasługi w doprowadzeniu do namalowania według wskazówek s. Faustyny obrazu Miłosiernego Chrystusa „Jezu ufam Tobie”, doprowadził pomimo trudności do publicznego wystawienia w Ostrej Bramie i rozpowszechnienia broszur z jego reprodukcją. Obraz ten dzięki niemu jest znany na całym świecie, a nam Katolikom tak bardzo bliski, bo Panie do kogóż pójdziemy, jak nie do Ciebie Jezu. W tym wyjątkowym miejscu każdy złożył osobiste podziękowania, jak również zostawił tam swoje, głęboko w sercu skryte intencje, pozostawiając swój los w najlepszych rękach „Jezu Ty się tym zajmij”.
Następnie pielgrzymi udali się do Sokółki, gdzie nawiedzili Sanktuarium Cudu Eucharystycznego z 2008 r., który jest nierozerwalnie związany z jedną
z największych tajemnic wiary – z przeistoczeniem chleba i wina w Ciało i Krew Pana Jezusa podczas Eucharystii. W tym cudownym miejscu odprawiono mszę świętą pod przewodnictwem pielgrzymujących Kapłanów. Pielgrzymi brali czynny udział w Liturgii. Posileni duchowo udali się w dalszą drogę śladami miejsc świętych na uroczym Podlasiu.
Nieopodal Wasilkowa znajduje się cudami słynące Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Świętej Wodzie, które posiada bogatą historię sięgającą średniowiecza związaną z uzdrawiającym źródełkiem biegnącym pod wzgórzem Kościoła. Kustosz tego miejsca kultu Matki Bożej Bolesnej ks. Alfred przedstawił burzliwe dzieje powstania tego miejsca. Zespół sanktuaryjny składa się z Kościoła, groty, wzgórza krzyży, cudownego źródełka oraz kaplic Dróżek Siedmiu Boleści Matki Bożej rozmieszczonych na zielonym wzgórzu. Na terenie obiektu znajdują się ponadto: sadzawki Betsaida i Siloe, „ciasna brama” oraz kapliczki różańcowe. Wzgórze krzyży to miejsce niezwykłe. Tysiące krzyży małych i ogromnych, wbitych w ziemię lub wiszące na ramionach większych, na wszystkich pątnikach zrobiło ogromne wrażenie, bo każdy z nich świadczy o cierpieniach i problemach, przedstawia gorące prośby wiernych oraz podziękowania za otrzymane cuda i łaski. Wędrując między krzyżami, odczuwa się niezwykłość tego miejsca, które tak bardzo napawa serce pokojem oraz zapewnia wyciszenie nieodzowne w refleksji i modlitwie. Krzyże wotywne wierni zaczęli stawiać od jubileuszowego 2000 r. Jubileuszowy Krzyż Pielgrzymów o monumentalnych rozmiarach sięga 25 m i góruje nad otoczeniem tysięcy krzyży różnej wielkości. Wśród nich stoi także monumentalny krzyż z Lublina, a w 2013 r odsłonięto Krzyż Smoleński poświęcony ofiarom katastrofy.
Ubogaceni wewnętrznie pielgrzymi, rozmodleni i wdzięczni Opatrzności Bożej oraz nieocenionym Organizatorom za cudownie przeżyty dzień, powrócili bezpiecznie do Lublina około godziny 20.
Niech owoce tej pielgrzymki trwają w naszych sercach jak najdłużej, a przywiezione refleksje wskazują nam drogę każdego dnia. Zawierzeni Bożemu Miłosierdziu, oddani opiece Matki Bożej Bolesnej bądźmy świadkami prawdziwego, żywego Boga w naszej codzienności – w domu, pracy oraz najbliższym otoczeniu. Wdzięczni za dar Eucharystii ufajmy całym sercem Temu, który został z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.
