W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej wyszliśmy na ulice naszej parafii w uroczystej procesji eucharystycznej. Niech Chrystus Pan ukryty w Eucharystii błogosławi naszej Ojczyźnie, miastu, parafii i obdarza nas pokojem. Nasz udział w procesji niech będzie publicznym wyznaniem wiary w to, że Jezus jest wśród nas, obecny na zawsze w naszym życiu.
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, która przypada w pierwszy czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej, jest jedną z najważniejszych uroczystości w Kościele katolickim.
Jej początki sięgają XIII wieku. Wprowadzenie tej uroczystości do kalendarza liturgicznego poprzedziły objawienia bł. Julianny (1193 - 1258), przeoryszy augustianek z klasztoru Mont Cornillon, nieopodal Liege (dzisiaj w Belgii). To właśnie pod wpływem tych objawień biskup Robert ustanowił w 1246 r. takie święto dla diecezji w Liege.
W 1246 r. odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna.
Następnie papież Urban IV (29 VII 1261 - 2 X 1264), który wcześniej był archidiakonem katedry w Liege i patriarchą Jerozolimy, w roku 1264 wprowadził to święto w Kościele jako festum Corporis Christi (święto Ciała Chrystusa). Papież Urban IV ustanowił tę uroczystość bullą „Transisturus”.
Impulsem bezpośrednim do ustanowienia święta miał być cud, jaki wydarzył się w Bolsenie. Kiedy kapłan podczas Mszy św. łamał zgodnie z rytem konsekrowaną Hostię, ta niespodziewanie zaczęła krwawić. Krew sączyła się po jego palcach i spłynęła na korporał. Papież Urban IV, który w tym momencie przebywał w Orvieto, zawiadomiony o tym cudzie, zabrał święty korporał.
Do dnia obecnego znajduje się on w bogatym relikwiarzu w katedrze w Orvieto. Urban IV polecił również św. Tomaszowi z Akwinu opracowanie tekstów liturgicznych do Mszy św. i do Liturgii Godzin kapłańskich. Akwinata uczynił to po mistrzowsku. Tekstów tych używa się do dziś - zwłaszcza często śpiewany jest hymn „Pange lingua” („Sław, języku”...) i jego dwie ostatnie zwrotki („Przed tak wielkim Sakramentem”).
Wkrótce świętu zaczęły towarzyszyć uroczyste procesje. Początkowo, w latach 1265-75 odbywały się one w Kolonii, a w XV wieku - w całych Niemczech, Anglii, Francji, Polsce i północnych Włoszech.
W Polsce po raz pierwszy Boże Ciało świętowano w 1320 r. w diecezji krakowskiej, na polecenie biskupa Nankera. Niektóre źródła podają, że po raz pierwszy z procesją Bożego Ciała na terenie Polski spotykamy się już w XIV wieku w Płocku i we Wrocławiu. Śpiew Ewangelii przy czterech ołtarzach pojawia się w diecezji płockiej ok. 1430 r.
Papież Klemens V (5 VI 1305 - 20 IV 1314) odnowił święto, które po śmierci Urbana IV zaczęło zanikać. Papież Jan XXII (7 VIII 1316 - 4 XII 1334) zatwierdził je dla całego Kościoła. W 1391 r. papież Bonifacy IX nakazał obchodzić Boże Ciało wszędzie, gdzie dotąd tego nie czyniono.
Zwyczaj organizowania procesji Bożego Ciała w Rzymie, na via Merulana (od Bazyliki św. Jana na Lateranie do Bazyliki Matki Bożej Większej), przywrócił Jan Paweł II w pierwszym roku swojego pontyfikatu. Zwyczaj ten został bowiem zawieszony w 1870 r., po upadku Państwa Kościelnego.
